நான் சிங்கப்பூர் PR, பிறப்பால் மட்டுமே மலேசியன். மற்றபடி, நான் என் வாழ்நாள் முழுவதும் சிங்கப்பூரில் வாழ்கிறேன். நான் இரண்டு சிங்கப்பூர் ஆண்களை திருமணம் செய்து விவாகரத்து செய்தேன், எனவே இந்த பிரச்சினை பற்றி சில அறிவுரைகளை வழங்குவதற்கு நான் தகுதியானவன் என்று கருதுகிறேன்.
திருமணம் மற்றும் குழந்தை வளர்ப்பில் சிங்கப்பூர் ஆண்கள், சீன ஆண்கள் பெரும்பாலும் மதிப்புகளைப் பகிர்ந்து கொள்வார்கள் என்று நான் நினைத்தேன். சிங்கப்பூர் ஆண்கள் பொதுவாக தங்களுக்கு நன்மை பயக்கும் பழக்கத்தை மட்டுமே பின்பற்றுகிறார்கள். குடும்பத்திற்கு என்று எதையும் யோசிப்பதில்லை.
அவர்கள் முதலில் உங்கள் சரியான ஆண் நண்பர்களாக இருப்பார்கள். ஆனால் வீட்டு வேலைகள், வீட்டுச் செலவுகள் மற்றும் குழந்தை வளர்ப்பு ஆகியவற்றைப் பகிர்ந்து கொள்வதில் எந்த விதத்திலும் முதிர்ச்சியடைந்தவர்களாக செயல்படுவதில்லை.
சிங்கப்பூர் இந்திய ஆண்கள் மிகவும் குறுகிய பார்வை கொண்டவர்களாக இருக்கிறார்கள். அவர்கள் தங்கள் சுயநலத்திற்காக திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்புகிறார்கள். அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதை வாழ்க்கை அழிந்தாலும் கவலைப்படுவதில்லை.
அவர்களுக்கு பொறுப்பு உணர்வு இல்லை. நான் விவாகரத்து செய்த இருவரிடமும் இந்தப் பண்பு வெளிப்பட்டது. அவர்கள் முதிர்ச்சியற்றவர்கள். இருவராலும் முதிர்ச்சியான முறையில் மோதல்களைத் தீர்க்க முடியவில்லை.
தங்கள் மனைவிகள் வேலை செய்வதால் தங்கள் மனைவிகள் வீட்டுச் செலவுகளில் பாதி அல்லது அதற்கு மேல் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும் என்று அவர்கள் எதிர்பார்க்கிறார்கள். சிங்கப்பூர் ஆண்கள் இதற்கு பாலின சமத்துவத்தை மேற்கோள் காட்டுவார்கள்.
அவர்கள் உங்களைப் பார்த்து ஏளனம் செய்வார்கள். ”பெண்களாகிய நீங்கள் சமத்துவத்திற்காகப் போராடவில்லையா? நாங்கள் ஆண்கள் செலுத்தும் தொகையில் பாதியையாவது நீங்கள் செலுத்த வேண்டும். ஆனால் வீட்டு வேலைகள் மற்றும் குழந்தைகளை கவனித்துக்கொள்வது “பெண்களின் வேலை” என்று கருதப்படுகிறது
அவர்கள் திருமணத்தை இலக்காகப் பார்க்கிறார்கள். திருமணத்திற்குப் பிறகு அவர்கள் தங்கள் மனைவிகளுடன் பழகுவதையோ அல்லது காதல் செய்வதையோ நிறுத்திக்கொள்கிறார்கள். ஏனெனில் அவர்களுக்கு ஒரு பணிப்பெண் இலவசமாக கிடைத்துவிட்டதாக உணர்கிறார்கள். இதனால் தான் பெரும்பாலான பெண்கள் சிங்கபூர் இந்திய ஆண்களை விரும்புவதில்லை.